คำคมจากนวนิยาย 01

จากนวนิยายเรื่อง บ้านขนนก ของกฤษณา อโศกสิน

•   จำไว้อย่าง ผู้ชายชอบผู้หญิงพูดมากตอนพูดใหม่ๆ เท่านั้นแหละ พอพูดเก่าๆ แล้วเขาอยากให้พูดน้อย
•  
•   ชีวิตเหมือนหนังจอกว้างได้ออกไปในที่กว้างแล้วเราก็สบายใจ มีอะไรมากมายนักที่เราต้องรู้
•  
•   ทุกคนมีทางเดินเป็นของตัวเอง เพราะฉะนั้นถ้าเราพยายามกำหนดทางเดินให้ใครไม่ว่าใครคนนั้นจะเป็นใคร เราจะเร่าร้อนไม่รู้จักจบจักสิ้น
•  
•   อะไร ทุกอย่าก็ตาม ขึ้นอยู่กับเหตุผลที่ว่า เรารู้สึกสนุกที่จะต่อสู้หรือเปล่าเท่านั้น
•  
•   การที่คนเราอยู่ไม่ได้ เพราะขาดใครสักคนที่เป็นคนอื่นนี่เป็นอันตรายมาก
•  
•   คนเราสนุกมากไม่ดี หัวเราะมากก็ไม่ดี หลังความสนุกมักมีความทุกข์ตามมา หลังหัวเราะมักจะร้องไห้
•  
•   แทนที่จะได้ขึ้นสวรรค์กลับตกนรกเพราะความคิดของตัวเอง บางคนคิดมากจนเป็นประสาท เป็นบ้า นั่นเกิดจากคุมสติไม่ได้
•  
•   เป็นพื้นฐานของแต่ละคน บางคนพื้นดีใจก็แข็ง สู้โลกได้ บางคนพื้นผุ กระทบกระทั่งอะไรแรงๆ เข้าก็พังโครม แม้ว่าคนที่เกิดมาใจคอเข้มแข็งนับเป็นโชค เพราะอย่าน้อยๆ ก็เหมือนมีทุนสำรองไว้ ทำมาค้าขายนานๆ ไม่เจ๊งเสียก่อน
•  
•   หัวใจนับเป็นก้อนเนื้อเล็กๆ นั้น บางทีกลับบรรทุกสิ่งต่างๆ ไว้จนเพียบแปล้ แต่เพราะมันมีที่อยู่ ที่ซุกซ่อน เพราะฉะนั้นกว่าจะรู้ถึงความอักเสบ ก็ช้านาน
•  
•   เราจะไม่รู้จักเขาดีหรอก แม้ว่าจะรักกันนานสักสิบปีก็ตามแต่เราจะรู้จักเขามากอย่างน่าประหลาดใจ เพียงแต่อยู่ห้องเดียวกันแค่สิบวัน
•  
•   ความดีที่ทำติดต่อกันนานๆ ไม่ใช่ความดีหรอกนะคะคุณ มันกลายเป็นหน้าที่คนรับเขาถือว่าเป็นหน้าที่ที่เราจะต้องให้เขา พอให้ไม่ได้หรือไม่มีจะให้เราก็จะกลายเป็นคนเลวในสายตาเขาทันที
•  
•   ถ้าคุณทราบถึงความมุ่งหมายของการเป็นทหาร คุณก็จะต้องเข้าใจระเบียบปฏิบัติของทหารด้วย ทหารที่ไม่มีวินัยก็ไม่มีเกียรติ ไม่มีประสิทธิภาพ
•  
•   คนเรากล้าหาญยังไง ก็ต้องกล้าอย่างฉลาด กล้าโง่ๆ เพื่อที่จะตายง่ายๆ ในแค่ไม่กี่นาทีน่ะไม่ยากอะไร
•  
•   การแสวงหาคู่ชีวิตไว้เพื่อความอบอุ่น เพื่อยึดเหนี่ยวก็เป็นความหมายยิ่งใหญ่ที่จะทำให้คนผู้นั้น มีกำลังใจที่จะอยู่สู่โลกได้เหมือนกัน
•  
•   แม้ว่าหล่อนจะขายตัวมาแล้วซับซ้อนอย่างไร หัวใจหล่อนก็ยังมีที่ว่าสำหรับความรัก
•  
•   ไม่ว่าชายใด ไม่เคยชอบที่จะเกิดความรู้สึกว่าตัวเองไปไหนไม่รอด
•  
•   ธรรมชาติของความรักก็คือ เมื่อเข้มข้นถึงที่สุดแล้ว มันก็จะลดระดับลง กลายเป็นความจืดจาง
•  
•   ความไว้วางใจเป็นรากฐานสำคัญอันแรกที่จะทำให้เราเข้าถึงเขาในส่วนอื่นและจะต้องเป็นความไว้วางใจที่มั่นคงถาวรด้วย ไม่ใช่เสแสร้งชั่วครั้งชั่วคราวเพื่อประโยชน์วันนี้เท่านั้น(หน้า 251)
•  
•   คนเรามีสันดานประจำตัวสันดานอันนี้ไม่มีวันจางหายไปได้ไม่ว่าจะรับการอบรมแค่ไหน
•  
•   ชีวิตคนอยู่ได้อย่างมีความสุขพอประมาณ เพราะรู้จักลืมความเจ็บปวด ความแตกร้าว ที่เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่ง หรือหลายครั้งในเวลาที่ล่วงเลยแล้วเท่านั้น และถ้าพร้อมเสมอที่จะตั้งต้น ทุกอย่างกพร้อมเสมอที่จะงดงาม
•  
•   บ้านเป็นรากเหง้าของทุกสิ่ง ใครก็ตามที่ครองบ้านไม่เป็น ก็อย่าหวังเลยว่าจะสามารถออกไปครองอะไรอื่นที่ใหญ่กว่าบ้าน
•  
•   คนเรานั้นเกดมาด้วยรายละเอียดที่ไม่เหมือนกัน และรายละเอียดนี้เองที่จะบอกได้ว่า ใครมีค่าหรือไร้ค่า
•  
•   รู้จักความรักให้เต็มอิ่มสักครั้ง ยังดีกว่า ไม่รู้จักเลย
•  
•   ใครๆ ก็มีปัญหากันทั้งนั้น แก้วันนี้ไม่ได้ ก็เก็บไว้แก้พรุ่งนี้
•  
•   เราอย่าหวังคนอื่นมากกว่าตัวเรา จะทำอะไรทุกอย่างต้องเอาตัวเองเป็นหลัก
•  
•      มนุษย์ทุกคนที่มักจะเสียดายของมีค่าซึ่งเคยเป็นกรรมสิทธิ์ของตน และกำลังจะหลุดมือไปเพราะความไม่รู้ค่าในของนั้น