สมบัติ: โรงเรียนของเราถือว่าเป็นโรงเรียนเก่าเเก่ ได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนสตรีที่ดีที่สุดในประเทศไทย ศิษย์เก่าที่จบจากโรงเรียนเราก็เป็นใหญ่เป็นโตในสังคมกันมากมาย แม้กระทั่งท่านรองอธิบดีกรมสามัญศึกษาก็ยังจบจากโรงเรียนนี้ แล้วจู่ๆจะให้เราย้ายไปรวมกับโรงเรียนชาย แล้วให้นักเรียนหญิงของเราไปเรียนกับไอ้พวกเถมินพวกนั้น ฉันไม่เห็นดว้ย
เกสร: สมบัติ ใจเย็นๆ ค่อยๆพูด
สมบัติ: ไม่เย็นแล้ว ย้ายเราโดยที่เราไม่ได้ตั้งตัว แล้วยังไม่ให้เราเป็นครูประจําชั้นอีก นี่มิไม่เข้าใจหรือไง ว่าการเป็นประจําชั้น มันสำคัญแค่ไหน
คุณหญิงกุหลาบ: ทําไมฉันจะไม่เข้าใจล่ะ ทางกระทรวงมีนโยบายสร้างโรงเรียนสหศึกษาขึ้น เพื่อให้นักเรียนชายหญิงเนี่ยะได้เรียนร่วมกัน ขอให้พวกเธอเนี่ยะภูมิใจว่าเป็นโครงการนำร่องและโรงเรียนของเธอเนี่ยะได้รับเลือก โดยที่ฉันเนี่ยะในฐานะรองอธิบดีกรมสามัญศึกษาเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด
บุญรอด: ดิฉันดีใจจริงๆค่ะ คุณหญิง ที่โรงเรียนของดิฉันได้รับความไว้วางใจจากกระทรวง จริงไหมพวกเรา
สมบัติ:แล้วโรงเรียนชายที่ว่าชื่อโรงเรียนอะไรคะ
บุญรอด: Aksornsilจ่ะ อักษรศิลป์
คุณหญิงกุหลาบ:เป็นโรงเรียนที่เราคัดสรรว่ามีความเหมาะสมที่จะส่งนักเรียนหญิงที่เนี่ยะไปเรียนรวมกับนักเรียนชายที่นั่น และนักเรียนชายที่นั่นเรียบร้อยมากๆ เรื่ยงเคารพครูบาอาจารย์นะคะ ต้องยกให้เป็นที่หนึ่งเลย แหม นักเรียนชายที่นั่นก็เรียนกันดีๆ ขยันขันแข็ง ตั้งใจเรียนกันทุกคน
บุญรอดบุญรอด: โอ๋ย เรื่องกีฬาเขาก็เก่งมากนะคะ คุณหญิงคะ
คุณหญิงกุหลาบ: บุญรอดบุญรอด แล้วเธอจะให้ใครไปดูแลนักนักเรียนหญิงที่นั่นล่ะ
บุญรอด: ดิฉันคิดว่าคงจะเป็นสองคนนี้นะค่ะ ครูสมบัติแล้วก็ครูเกสร
สมบัติและเกสร: ค่ะ
คุณหญิงกุหลาบ: สองคนเองหรือ
บุญรอด:สองคนนี้เขาเก่งมากนะคะ เรียกได้ว่าเป็นครูที่ดีที่สุดของโรงเรียนเรา เขาก็เป็นศิษย์เก่าของที่นี่ โอ้โห เรื่องดรุณีศึกษาเข้มงวดมากค่ะคุณหญิง คุณหญิงสบายใจได้นะคะ
คุณหญิงกุหลาบ: ถ้าอ่ยางนั้น ฉันก็วางใจนะ ฉันและกระทรวงพร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือทุกอย่างเลย
บุญรอด: ขอบพระคุณค่ะ
