มีอุบาสกท่านหนึ่ง ยืนหลบฝนอยู่ในชายคาบ้าน เห็นพระอาจารย์
ท่านหนึ่งเดินกางร่มผ่านมา
อุบาสก : พระอาจารย์ โปรดฉุดช่วยผู้คน พาข้าพเจ้าไปฝั่งนั้นด้วยเถอะ ( พ้นจากวัฏสงสาร )
พระอาจารย์ : อาตมาอยู่กลางฝน เจ้าอยู่ในชายคา ในชายคาไม่มีฝน เจ้าไม่จำเป็นต้องให้อาตมาฉุดช่วยอุบาสกนั้นรีบออกมาจากชายคา มายืนอยู่กลางฝน
อุบาสก :ตอนนี้ข้าพเจ้าก็อยู่กลางฝนแล้ว ควรจะช่วยได้แล้วกระมัง?
พระอาจารย์ : อาตมาก็อยู่กลางฝน เจ้าก็อยู่กลางฝน อาตมาไม่โดนฝน เพราะมี ร่มกันฝน แต่เจ้าโดนฝน เพราะไม่มีร่ม ดังนั้นไม่ใช่อาตมาฉุดช่วยเจ้า แต่เป็นร่มช่วยอาตมา ถ้าเจ้าต้องการมีคนมาฉุดช่วย ไม่จำเป็นต้องหาอาตมา โปรดหาร่มด้วยตัวเอง
