สตวัส: ?คุณนิ้งหวังจริงจังนะโอ๊ย ยังไง youช่วยให้หน่อย ทำไงไปได้ ให้ครูเกสรเขารัก I
นพพร: ช่วยก็ช่วยได้ แต่ว่ายายเสือร้ายสมบัติอู่ยห่างครูเกสรเสียเมื่อไร เอาวะ เพื่อเพื่อน
(ในหอสมุด)
มะลิ: ฮาแบหยะ
นพพร: สวัสดีครับ คุณมะลิ
มะลิ: แม้นหมาย แม้นไหมเพียงจอบคุณ
(ในหอพัก)
มะลิ: สวัสดีครูเกสร
เกสร: ค่ะ
มะลิ: อยู่คนดียวหรือคะ สมบัติไม่อูย่หรือคะ
เกสร: ค่ะ
มะลิ: อันเนี่ยค่ะ จดหมายของคนที่หลงในเสน่ห์ของครูเกสร วางไว้อูย่ที่ห้องพักครูเลย เอาหยิบมาให้
เกสร: ขอบคุณมากค่ะ ครูมะลิ
มะลิ: ครูเกสรไม่เปิดอ่านไหมฮะ
เกสร: ฉันไม่สนใจหรอกค่ะ
มะลิ: คือเกสร อั๊วขอเสียมารยาทหน่อยนะ คืออั๊วไม่เคยรู้ว่าผู้ชายเขาเขียนจดหมายจีบผู้หญิงเขาเขียนกันยังไง คือขออ่านหน่อยได้ไหม
เกสร: เชิญค่ะ เชิญค่ะ
มะลิ: จะดีหรือคะ อยู่ไหนล่ะ นี่ ๆ ขออ่านหน่อยนะ จะดีหรือเปล่านะ อ่านของคนอื่นเขาเนี่ยะ แม้นไหมดวง แม้นหมายดวงดาราบนฟ้ากว้าง ยังสรรค์สร้างบันไดแด่เอื้อมถึง แม้นหมายเคียงจอมขวัญ ใจพรั่นพรึง(畏惧) หวังเพียงสบตาซึ้งเพียงสักครั้ง ซึ้งจังเลย ดูซิ ช่างเจียมเนื้อเจียมตัว แสนนี่กระไร หวังเพียงสบตาซึ้งเท่านั้นนะ เกสร ดูซิ กลอนก็หว๊านหวาน สันทลักษณ์ก็ถูกต้อง ความคิดนะก็ คมคาย อั๊วว่าคนที่เขียนเนี่ยนะต้องเป็นคนที่โรมนติกมากๆเลย ดูซิ ลายมือก็สวยๆ นี่ไง ตามตำราจีนนะ เขาบอกว่าคนที่เขียนลายมือหนักเท่ากัน เป็นคนที่จริงใจ นิสัยดี รักใครรักจริง อย่างนี้เหมาะคบ
มะลิ: เรื่องของดิฉันเรียบร้อยหรือยังคะ
นพพร: เรี่ยบร้อยละครับ
