เกสร: นี่ อย่าหวงงานหนักจนเกินไปนะ พักผ่อนบ้าง เดี๋ยวจะไม่สบายนะจ๋า
สมบัติ: ขอบใจนะจ๋า ฉันละเป็นห่วงพวกเด็ก ๆ จริง ๆ นะ กลัวมีความรักมากเกินไป จนเราควบคุมมันไม่ได้
เกสร: แล้วเธอคิดยังไงล่ะ
สมบัติ: ฉันกลัวว่าเด็กๆ จะเรียนแบบพวกเด็กสาวเมืองนอกค่ะ พวกนั้นน่ะเสียตัวตั้งแต่อายุน้อย ๆ แล้วถ้าเด็กผู้หญิงไทยเป็นอย่างที่ฉันกลัว แล้วเราจะทำยังไงล่ะ
เกสร: สมบัติ เธอคิดมากไปหรือเปล่า
สมบัติ: ไม่หร่อก อื่อ พูดเรื่องนี้มาก็ดีละ แกสม เธอห้ามมีความรักเด็ดขาดเลยนะ แต่เธอเป็นเพื่อนฉันนะแกสม ลงคิดดูซิ ถ้าเรามีคนรัก เด็ก ๆ ก็อาจเอาเราเป็นตัวอย่างก็ได้
เกสร: คือ... คือฉันไม่ได้มี...
สมบัติ: ดีแล้วละจ้๋า นี่ ถ้าเธอจะไปนอนก็ไปนอนก่อนนะ ดิฉันขอเตรียมสอนก่อน ฉันตั้งใจละนะ เพื่อฉันจะทำให้โรงเรียนเนี้ยะเป็นต้นแบบที่ดี ของโรงเรียนสหศึกษารุ่นต่อไปให้ได้
